Kijk uit malloot een kokosnoot!

Enigzins somber omdat ik Nieuw Zeeland verlaatte, stapte ik in het vliegtuig richting Fiji. Nadat ik mijn stoel gevonden heb, sta ik altijd even te klungelen om een aantal benodigdheden uit m'n tas te halen en mee naar m'n stoel te slepen met als doel je buurtjes niet 20x te hoeven storen om wat uit je tas te grijpen. Hè, eindelijk, ze zit. Thans dat dacht ik, een vrij opvallend figuur liep door het gangpad. Een vrij forse kerel, apart kapsel, vol met tattoages/piercings en een flitsende zonnebril...mijn buurman: een Engelse DJ die in Japan woont en een aantal gigs heeft en van hop naar her vliegt. Samen drinken we een aantal wijntjes en doden we de tijd. In de tussentijd merk ik wel dat hij niet helemaal op zijn gemak zat en zodra we turbulentie kregen was het over met de stoere praatjes/grapjes. Deze grote (knuffel)beer heeft vliegangst. Zodra het riemen vast teken aangaat om de landing aan te kondigen, zie ik de zweetdruppels van zijn gezicht rollen. 'Elkie, mag ik je een rare vraag stellen? Zou je alsjeblieft mijn hand willen vasthouden?' En zo landde ik op Fiji, hand in (klamme) hand met mijn buurman en wat denk je? Het regent!

Het is cycloonseizoen in Fiji dus ik wist bij voorbaat dat het zou kunnen regenen. Van verhalen van medereizigers had ik gehoord dat het zon half uur per dag even flink regent en dat het daarna weer stralend is. Nou prima, dacht ik... het begon met regenen toen ik aankwam en het was wellicht een half uurtje per dag droog. Fiji had ik als een 'holiday in between travels' gepland en daarom toch stiekem wel gehoopt op wat meer zon na de vele regen al gezien te hebben in Nieuw Zeeland. Wat doe ik? Eerder naar Australië en later nog eens terugkomen? Ik wil gaan Island hoppen maar dat kost aardig wat € met de gok dat ik dagen in de stromende regen vastzit op een eiland. Na wat rondvraag gedaan te hebben, werd me verteld dat wanneer je op de eilanden aankomt het weer beter is. Dus ik besloot mijn eilandtrip vast te zetten! 

Ik had nog een volle dag in Nadi vrij voor ik vertrok dus besloot ik wat van Nadi te gaan bekijken. Op straat boodt een taxichauffeur me een rit aan naar het centrum, 5dollar wat omgerekend €2,25 is. Geen geld, maar nee, ik wil vandaag niet als een decadente toerist rondgereden worden maar als een echte Fijiaan de lokale bus nemen voor maar liefst 1fijidollar/€0,45! Wat een heerlijke prijzen na Nieuw Zeeland waar je nog geen kruimel brood kunt kopen voor €0,45.... en off we go! 
We rijden door de wijken waar mensen in en uit de bus gaan. Niet bij vaste busstops, nee, wanneer je uit de bus wilt, trek je aan het koordje boven je hoofd wat bij de chauffeur vast zit aan een belletje en hij stopt. Dit leidde er toe dat de busrit zon 30min duurde ipv 10 aangezien geen enkele fijiaan 2stappen te ver wilde zetten. Dus waar Frits voor zijn huisdeur uitstapte, stapte zijn buurman Henk 20m verder ook voor zijn deur uit. Het ene huis was er een van golfplaten, de ander had een huis van beton, wel waren ze allemaal in felle kleuren geschilderd waardoor het geheel er toch heel gezellig uitzag! De stad Nadi an sich stelde niet veel voor dus ik besloot na wat rond gelopen te hebben maar weer te gaan naar het busstation waar de bus over zon 10min zou vertrekken. Al in de buszittend, wachtend op de chauffeur, raakte ik aan de praat met een meisje dat naar haar werk ging. De tijd tikte voorbij en 45min later, nog steeds geen chauffeur. Ik vroeg me af of ze dan toch niet te laat op haar werk kwam maar nee, alles op FijiTime hier. Oftewel, geen stress, de bus gaat wanneer die gaat, je hoeft hier geen horloge te dragen want 10u FijiTime kan zomaar 11u worden.....

Toch werd ik de volgende ochtend redelijk op tijd opgehaald om me naar de ferry te brengen die me naar de Yasawa en Mamanuca eilanden zou brengen. Fiji bestaat uit 333 eilandjes waarvan ik er zon 7 ga bezoeken die onder de eilandengroepen Yasawas en Mamanucas vallen. Het eilandhoppen op Fiji is wel prijzig, je gaat met een grote ferry richting de eilanden waar je, wanneer je voor het eiland ligt, opgepikt wordt door een klein bootje van je lodge/hostel/resort (net wat er op dat ene eiland is). Op de eilanden is verder niets, een dorp waar de lokale mensen wonen en het verblijf van de toeristen waar er voor je ontbijt/lunch/diner gezorgd wordt. Als je op een resort zit is dit dan vaak in de vorm van een buffet, zit je in een logde/hostel gerund door fijianen kun je rekenen op een ontbijt in de vorm van een chocoladecakeje/donut, voor lunch wat rauwe friet met kip of geroosterd brood met wat ei/boter en je diner een fijiaans gerecht wat vaak rijst/kip/groente was. 

De Ferry, die van links naar rechts wiebelde door het stormachtige weer en waar ik mensen zo links en rechts van me steeds groener en groener zag kleuren,bracht me naar het eerste eiland. Het zag er prachtig uit.. maar, het goot! Nu is dat relatief dus laat ik duidelijker zijn, het regende net zo hard als de storm die we een tijdje geleden thuis hadden. Ik had plezier want ik had leuke mensen leren kennen en we doodde onze tijd wel, maar dit is eerlijk gezegd toch niet het Fiji wat ik verwacht had. 
De 2e dag in Nabua Lodge was het dan eindelijk eventjes droog en snelde ik me natuurlijk zsm naar een hangmat om daar van de eerste zonnestralen te genieten. In de verte zag ik wel een zwarte wolk naderen maar dat mocht de pret niet drukken. Uit het niets brak de hel ineens los, onweer zo hard dat de grond/huisjes trilden en een enorme stortbui maakte dat ik als de wiedeweerga naast mijn hangmat stond om al mijn spullen bij elkaar te rapen die ik naast de palmboom op de grond had gelegd. De wind gierde en opeens, BAM, zon 30cm naast mijn hoofd valt er een kokosnoot uit de boom! Man oh man, this must be my lucky day! Ik moet hier weg! Tijdens de storm besluit ik om morgen naar een wat zuiderlijker eiland te gaan met een Engelsman die ik hier ontmoet heb, in de hoop dat het weer wat beter zal zijn. Je kunt hier op de eilanden namelijk niets doen wanneer het regent.

En ja hoor, hoe zuidelijker we komen hoe beter het weer wordt, aangekomen op het eiland worden we toegezongen door de Fijianen en komen we aan in een paradijs. Alles wat je je voorstelt van Fiji! Echter was er wat misgegaan met onze boeking en omdat men dacht dat we een koppel waren, wilde ze ons niet in 2verschillende kamers leggen waardoor we een gratis upgrade van de kamer kregen. Prima zo dachten we. Onze backpacks worden opgepakt en ze gaan ons voor richting ons verblijf voor de komende dagen. En wat denk je, we kregen een upgrade naar de honeymoonsuite!  Na maanden in wiebelende stapelbedden in hostels te hebben geslapen is dit GE-WEL-DIG kan ik je vertellen. De dagen versleet ik met snorkelen in de meest blauwe wateren die ik ooit gezien heb, schitterende vissen en koraal, eindelijk kon ik een begin maken aan mijn boek, ze leerden me een ring te maken van kokosnoot, diner met iedereen die op het eiland verbleef en daarna fijibedtime. Oftewel zo rond 21.30u ging iedereen richting zijn/haar bedje. De laatste avond net voordat we allemaal naar bed wilde gaan werden we bij elkaar geroepen. 'Vandaag zijn er Mantarays gesignaleerd, wat erg uniek is aangezien het Mantarays seizoen in mei is. Vroeg in de ochtend sturen we een boot om te kijken of ze er zijn. Mochten we ze zien hoor je sochtends de trom. En er is 1 regel, zodra de trom gaat, kennen we hier geen FijiTime! Zodra de trom gaat, ren je en meldt je je bij de duikschool!'
Vol verwachting ging ik vroeg naar bed, laadde mijn camera en zette 5 wekkers vroeg in de morgen om er voor te zorgen dat ik die trom zeker zou horen..... en ja hoor! Om 6.00u hoor ik de trom en loopt er een fijiaan over het eiland die met een diepe stem ons wakker maakt met het mooiste woord wat ik ooit gehoord heb op de vroege morgen: Manta! Manta! Mantarays! Ik vloog nog sneller uit mijn bed dan dat ik deed wanneer een barende vrouw me belde en snelde me naar de boten. En daar gingen we, het water in met de meest geweldige beesten die ik ooit gezien heb. Zo groot, zo gracieus, zo...,zo...., zo geen woorden! De rest van de dag liep ik met een grijns op mijn gezicht en smiddags vertrok mijn boot, richting Mana eiland, de laatste dagen op Fiji doe ik een soort van homestay, oftewel, ik verblijf niet in een resort/lodge oid, ik verblijf midden in een dorp.

Even schakelen was dat wel! Van mijn honeymoonsuite naar een huisje midden in het dorp waar we de deuren met grote sloten moesten afsluiten en de douche/toilet met het halve dorp moesten delen. Maar toch waren deze dagen met zo geweldig als de dagen ervoor. Het leven van de Fijianen van dichtbij mee mogen maken. In principe leven de mensen op de eilanden van het land zelf, ze hoeven in principe niet te werken om te overleven want hun voedsel hebben ze bij de hand. In de ochtend vertrekken de vissers, op het eiland wordt er van alles verbouwd en de kokosnoten/fruit zijn overal op het eiland te vinden. Rond zonsondergang spelen ze een potje volleybal en de rest van de dag hangen ze wat rond of doen een dutje en wordt er kava gedronken. Nee ik maak hier geen spelfout, geen cava die wij kennen, maar kava. Kava is een traditionele drank die in de vorm van een soort ceremonie gedronken wordt. Kava wordt gemaakt van poeder van een gemalen wortel wat gemixt wordt met koud water waardoor je een modderig gekleurde drank overhoud. En ik kan je vertellen, daar smaakt het ook naar. Om de beurt krijgt iedereen een halve kokosnoot gevuld met kava aangeboden die je na 1x in je handen te klappen aanneemt en in een keer achterover giet waarna je 3x in je handen klapt. De effecten van kava kunnen zijn: gevoelloos en bleekheid van je lippen/tong, euforisch gedrag, behoefte om te praten, kalmeringsmiddel, spierontspanner, gevoel van welbehagen en slaperigheid. Om er iets van te merken moet je flink wat van die waterige modder drinken en uit ervaring kan ik je vertellen dat het zeker wat doet. Ik viel na flink wat kava gedronken te hebben met mijn hoofd op de tafel in slaap! 

Fiji, land of the happiness! Er wordt overal muziek gemaakt, voor je gezongen en gedanst. Elke Fijiaan heb ik zien lachen en gieren. Op elk eiland wordt je ontvangen als familie en sluit je de mensen in je hart. Heerlijk was het om 19 dagen in een paradijs te verblijven. Mocht mijn aanstaande man dit lezen, begin maar vast met sparen, dit is zeker huwelijksreis waardig!

Vinaka Vaka Levu Fiji! Op naar Australië!