Let the adventure continue..

Anderhalve week voordat ik naar huis vloog vanuit Vietnam kreeg ik ineens de kriebels. Yes, ik ga bijna naar huis en kan iedereen weer even zien, aanraken, knuffelen! Maar shit, ik ga naar huis en mijn grote avontuur is ten einde terwijl het nog helemaal niet ‘af’ voelt.(wat dat dan ook mag zijn)

Met een snelle blik op mijn bankrekening (niet al te lang want de bedragen -af zijn niet meer grappig) besloot ik geheel impulsief een vlucht te boeken naar mijn allereerste reismaatje Allie in de Verenigde Staten. 

ZO! Ik kan nu met een heerlijk gevoel naar huis!

Het weerzien met iedereen was zó fijn dat ik het met geen woorden kon/kan beschrijven. Dankbaar en intens gelukkig, laten we het daarop houden. Ook was het wat overweldigend waardoor ik de eerste dagen echt even tijd voor mezelf nodig had ookal wilde iedereen me graag zien. 

De meest stomme dingen zoals:

Mijn eigen bed, een warme douche, een bank, mijn veel te grote kleding/schoenencollectie waar ik me de eerste 2weken absoluut geen raad mee wist en dus maar in mijn makkelijk zittende reisoutfit rondwandelde, weer voor het eerst naar de kapper want volgens ál mijn vriendinnen was het geen porum ook al was ik nog vrij content met mijn blonde surflook, een televisie aan de muur maar nog steeds alleen op Mn iPad iets keek, je stuur aan de linkerkant in de auto, rijden aan de rechterkant van de weg en dus moeite hebben met je plaats op de weg waardoor je vervolgens 2 banden kapot rijdt(nogmaals sorry pap), de eerste keer naar die overvolle supermarkt waar ik toch écht dacht al hetgeen ik lekker vond te gaan kopen maar thuis kwam met een pak Wasa-crackers en yoghurt. 

Maar ik kan je zeggen, het went redelijk snel en vrij snel wist ik mijn weg naar de chocoladeschappen weer te vinden. (Weet niet of ik dit in de categorie goed of slecht moet zetten)

Ik ontmoette 3 nieuwe minimensjes waar ik nu al helemaal gek op ben en ik had wederom de grote eer om een ander klein vriendje geboren te zien worden. Ieniemienie Jazz paste niet meer op mijn onderarm en draakje Milou die net liep toen ik vertrok noemt tante Elkie inmiddels zo gek als een deur. En dan zegt iedereen dat er niets veranderd is thuis🤔...

De kou, de sneeuw, de regen, het voornamelijk binnenzijn was vreselijk. In de tweede maand was ik dit dan ook al enorm beu en begon ik alweer af te tellen om te kunnen vertrekken. Maar de zon kwam, ik kon weer buiten zijn, ik kon weer slapen zonder 4dekens,teveel kleding en een kruik, vrijdagmiddagborrels werden vrijdagnachtborrels en zo vlogen de laatste weken ineens heel snel voorbij! Na een laatste knalfeest van Maike en Anouk was het dan ook weer tijd om te gaan. Het afscheid was weer lastig maar deze keer wist ik wat er aan de andere kant van de oceaan op me stond te wachten. 

Na een 11u durende vlucht met een stop in het prachtige Ijsland stapte ik in een taxi naar Downtown Manhattan waar ik voor mn gevoel een “Sex in the City” appartementencomplex binnenwandelde en Allie de deur voor me opendeed. Heel gek maar tegelijkertijd ook weer heel normaal om elkaar weer te zien na ruim een jaar.

Onze dagen in New York zijn gevuld met het zien van de meest toeristische hotspots en een gevoel krijgen van de stad waarbij het filmgehalte voor mij vrij hoog is. Over films gesproken.. zo liepen we Jo Jonas (zanger Jonas Brothers), Emma Stone (actrice LaLaLand) en Sophie Turner (actrice Sansa Stark) tegen het lijf. Toch leuk. Na drie volle dagen in de Big Apple namen we de bus naar Boston waar vervolgens de vader van Allie ons oppikte en we naar hun huis in Carlisle gingen(ong 30min van Boston). Een belangrijke plaats in de historie van de verenigde staten aangezien in Carlisle de eerste veldslag van de Amerikaanse revolutie plaatsvond. (je kunt het maar weten)

Met letterlijke open armen werd ik ontvangen in Allie’s ouderlijk huis en mocht ik even meeliften met hun Amerikaans leventje. Ze lieten me de omgeving van Carlisle zien en we gingen naar hun zomerhuis in Cape Cod waar ik even heerlijk kon uitwaaien aan zee. 12dagen vol luxe, comfort en gezelligheid... die eerste twee kan ik de komende maanden wel op mijn buik schrijven dus heb er maar extra van genoten. Op dit moment zit ik namelijk op de grond al tegen mijn backpack aanleunende op Guatemala City Airport en is mijn backpackleventje weer van start gegaan. Ik wacht tot mijn volgende reismaatje landt, de komende 6weken zal ik samen met Carly Guatemala en Honduras gaan verkennen. 

Zin in! Heel nieuwsgierig! Heb totaal geen idee wat te verwachten.

Let the adventure continue... I’ll try to keep you posted!