Mijn laatste weken down under.

Na mijn vorige blog zei ik het beste te gaan maken van mijn resterende weken in Australië en dat heb ik zeker gedaan! De plaatsen waar ik geweest ben in mijn laatste 2weken staan zeker in míjn top3 van Australië. 

Zo startte ik mijn trip weer met een 2dagen durende zeiltocht in de Whitsundays. Desondanks het slechte weer, de vreselijke wind, de hoge golven en de kou was het een mooie ervaring om volle dagen op de zeilboot te zijn, op de boot slapen en het bezoek aan Whitehaven Beach was prachtig. 

Daarna volgde Magnetic Island.. een heerlijk rustig eiland met veel wildlife, mooie baaitjes, prachtige wandelroutes en lekker weer. Mijn accommodatie was middenin het rainforest, de meest aparte vogels liepen rond mijn huisje, de Walibi's huppelden voorbij in de avond. Ik viel ik slaap met vogelgeluiden en werd er mee wakker, zon vredig plekje was het. Helaas was Magnetic Island ook de eerste plek waar ik mijn eerste aanrijding had met een Walibi. Kangaroes/Walibi's liggen hier in Australië geregeld dood naast de weg, hetzelfde dat wij konijnen naast/op de weg hebben liggen. Ik had die dag een 4WD gehuurd met wat meiden om het eiland te verkennen. Vroeg in de avond waren we de Walibi's nog aan het voeren. Het zijn zon schattige beestjes! Later op de avond had ik hen thuisgebracht en reed ik in het donker terug naar huis... en uit het niets schoot er een Walibi voor m'n auto. Heel de avond was ik van mijn apropos! Wat als het nou die ene Walibi was met een baby in haar buidel? 

De laatste week verbleef ik in Cairns waar ik met een paar dames een camper huurde voor 6 dagen. Het toeristengehalte straalde er voor 200% vanaf. Ergens stiekem wildkamperen zat er dan ook echt niet in, want deze appelgroene jongen kon je van heiden en ver zien staan. We reden de eerste dagen noordelijk van Cairns richting Daintree & Cape Tribulation National park. Op de Daintree river stonden we voor het eerst oog in oog met 400kg angstaanjagende schoonheid. In het Noordelijkere deel van Australië leven zoutwater krokodillen in het wild, nergens zie je dan ook mensen zwemmen. De zee/rivieren, overal leven krokodillen. Wat een prachtige beesten om vooral voldoende afstand van te nemen en niet zo maar naar een rivierkant te lopen. Al aangekomen in het National Park kwamen we erachter dat we een kampeerplek hadden moeten reserveren. En nu? Onze groene vriend zou veel teveel opvallen als we deze ergens zouden parkeren en dat levert in het National Park aardige boetes op. Terwijl ik zoek naar bereik met mijn telefoon komt de eigenaar van het café naar me toe en geeft me een tip over waar het telefoonbereik het beste is. We raken aan de praat en nadat hij hoorde van ons probleem boodt hij ons aan om onze camper in zijn tuin te zetten zodat we geen boete krijgen. We bereiden die avond onze kip in zijn restaurant waar hij zorgt voor de bijkomende frietjes en frisdrank. Zij wonen met welgeteld 13 personen in Cape Tribulation, vrij eenzaam met momenten, ik denk dat deze beste man het best gezellig vond om even 4 jonge vrouwen om zich heen te hebben. In de ochtend bracht hij ons een ontbijtje en vervolgden we onze trip. 

Teruggekomen in Cairns na 6 dagen vloog ik door naar Darwin om daar mijn laatste 2 dagen door te brengen. En zo zaten mijn 3 maanden Australië er al weer op. The land down under, het paradijs voor backpackers, het land van zon/zee/strand/surfen/Bondi Beach/kangaroes/the great barrier Reef/great whites/slangen/spinnen en al de daarbij horende verwachtingen. Althans dat gold voor mij. Verwachtingen.. daar gaan we al. Wanneer er verwachtingen zijn, kunnen er dingen tegen gaan vallen. En dat was voor mij wel een beetje het geval hier in Australië. Ik heb genoten, ik heb plezier gehad, ik heb mooie dingen gezien en gedaan. Maar de gehele oostkust afreizen was niet geheel mijn ding, vaak deed het me denken aan mijn vakanties in bijv Malgrat de Mar. Veel Engelsen, gemiddelde leeftijd 18-23jr en het meerendeel van de week aan de goon(goedkoopste wijn, oftewel Chateau de Migraine). Nu weet iedereen dat ik ook niet vies ben van een drankje, klopt, maar die welbekende 'zuipvakanties' heb ik wel gehad. Maar had het ook absoluut niet willen missen, wellicht wat anders ingedeeld mocht ik het opnieuw kunnen doen. ;-)

Ik verliet Australië vanuit Darwin en vloog voor 5 dagen naar Bali. Wat 5 dagen strand/rust had moeten zijn, werden er 3 in bed met flinke koorts. Deze keer had ik de griep weer te pakken. Mijn lichaam geeft de laatste tijd sowieso wat meer opstand, kleine pijntjes/ziek zijn/blessures etc. Ik word hier natuurlijk helemaal gek van want niets doen/relaxen is alleen fijn en leuk als je het niet perse hoeft. Maar goed, wellicht dat het continue onderweg zijn met een backpack van 20kg op je rug toch wat vermoeiender is dan dat ik zelf in de gaten heb en moet ik af en toe wat gas terugnemen. Er staat alleen nog 1 ding op de planning waarbij ik absoluut geen gas terug ga nemen. En dat is morgen, wanneer ik m'n vriendinnetje Maike ga ophalen van het vliegveld in Jakarta. Vandaar deze kortere blog voor nu, de komende weken wil ik niet gebruiken om te schrijven. Ik kan niet wachten en ben zo blij als een kind in een snoepwinkel, een hond met 7 lullen en noem zo nog maar een aantal van die heerlijke spreekwoorden. Samen gaan we in 2,5 week Java verkennen, bijkletsen, knuffelen, samen op avontuur, mooie plekken ontdekken en herinneringen maken.

En mocht ze erin trappen, wil ik Maike vragen als 'gastblogger' ons avontuur op Java met jullie te delen.. dus wie weet!

Mijn weken in foto's zijn weer bijgevoegd.

Liefs Elk